Will You Wait For Me? (Part 12 & 13)

Sa wakas natapos ko rin ang part na ito. Whew! Kahit nahirapan ako, okay lang basta may pabaon lang ako sa isa sa mga unang followers ko, si Lyron. Naks! Lakas mo sa'kin. Kailangan may pasalubong ako sa pagbabalik mo ha. Hahahaha

/heh

Tulad ng dati, comments are higly appreciated /lv2

Will You Wait For Me? (Part 12)

Cover Photo by Makki

*GIAN CARLO BERNAL*

“Sino ka?” tanong ko sa kalbong lalaki sa labas.

Humarap siya sa’kin na ikinagulat ko, si Jayson pala. Pero bakit siya nagpakalbo? Pansin kong malalim ang mga mata niya, parang ilang araw na ‘di natutulog, namayat din siya. “Moy ayoko na ng mga ginagawa mo. Mag-usap tayo.” Madiin niyang wika.

Isang malalim na hininga ang pinakawalan ko. Tatalikod sana ako pero naaawa ako sa kanya. Sa kabila ng nagawa niya sa’kin ay may halaga pa rin naman siya sa’kin. Nagpasya akong manatili muna upang makinig. “Tungkol naman saan?”

”Bakit kailangan mong bastusin si mommy?”

“’Di ko siya binastos, nagsabi lang ako ng totoo.”

“Hindi totoo ang mga iniisip mo. Ayaw mo namang makipag-usap sa’kin para mapaliwanagan kita.” Sagot nito. Sabagay tama siya, ayaw kong marinig ang mga sasabihin niya dahil alam kong masasaktan lang ako sa pagsisinungaling na gagawin niya.

                                                       

“Ng mga kasinungalingan mo? Jayson hinding hindi na ‘ko maniniwala sa’yo. Ahas ka!” masakit rin naman sa’kin ang mga sinabi ko pero dinaramdam ko pa rin ang eksenang nakita mismo ng dalawang mata ko. Ni hindi nga niya ako hinabol upang paliwanagan paglabas ko ng kuwarto ni Diana na kung iisipin ay ilang sandali rin yun, sapat na para makapagbihis at lumabas ng kuwarto. Pero hindi eh, ni hindi ko na ulit narinig na tawagin niya ako. Masyado siyang nadala ng kasarapan ng pakikipagniig sa syota ko’t kinalimutan niya ang pagkakaibigan namin. Tumalikod ako dahil nararamdaman ko nang nanlalabo ang mata ko sa luhang namumuo. Ayaw kong magpakita ng kahinaan sa kanya.

Bigla niyang hinablot ang kamay ko’t pinaharap sa kanya. “Hindi pa tayo tapos!”

“Bitawan mo ‘ko!” pagpupumiglas ko. “Ayoko nang makita ka pa Jayson. Masyado pang masakit sa’kin ang ginawa nyo!”

“Wala akong ginawa sa girl friend mo! Siya ‘tong gumahasa sa’kin!” sambit niya’t mababatid na may galit na ang boses niya.

“Angkapal din ng mukha mo no? Oo na guwapo ka na, pero sa lakas mong yan babae pa ang gagahasa sa’yo? Sige lang, dagdagan mo ang kasinungalingan mo para madagdagan ang pagkamuhi ko sa’yo.” Sagot ko naman sa kanya. Bahagya siyang natigilan. Kita kong may namumuong luha sa mga mata niya. Marunong pa pala siyang masaktan at maiyak? Pero hindi ako magpapadala sa palabas niya— Hinding hindi na!

“Moy wala naman talaga akong ginawa sa kanya…. Siya ang nangungulit sa’kin…” sambit niya’t tuluyan nang tumulo ang luha mula sa isa niyang mata. Para siyang batang nagpunas gamit ang kuwelyo ng suot niyang damit. Naalala ko nung bata pa kami, ganyan din siya kapag di ko pinaniwalaan. Minsan nga ay sinasadya kong magkunwaring hindi ko siya pinaniniwalaan dahil nakakatawa siyang umiyak. Pero iba ngayon. Nagdurugo ang puso ko. Nais kong paniwalaan siya pero may sapat akong katibayan upang hindi siya paniwalaan.

“Walang ginawa? Wala kang ginawa?! Eh anong ibig sabihin ng nakita ko? Anong ibig sabihin ng malalagkit nyong titigan? Anong ibig sabihin ng palihim ninyong pagkikita?” galit kong tugon.

“Hindi kami lihim na nagkikita maliban sa araw na nakita mo kami.” Sagot niya.

“Ganon?” sagot ko’t hinawakan ang kamay niya. Hinila ko siya papunta ng studio ko. Pagpasok ay kinuha ko ang letratong pinrint ko na mas malaki ang size. Ibinato ko iyon sa kanya. “Yan ba ang hindi nagkikita ng palihim?!”

Tinignan niya yung letrato. “Talagang pinalaki mo pa ang picture ng bago mong best friend? Pinalitan mo na ba talaga ako?” mangiyak-ngiyak niyang tanong.

“Hindi yan ang issue dito Jayson!” itinuro ko ang dalawang tao sa tabi ng puno sa likuran ni MVP sa letrato. “Yan! Yan ang issue! Hindi ba’t ikaw yan?!” Nakita kong nagulat siya. May kalabuan ang imahe nila ni Diana sa picture pero makikilala pa rin sila.

“Moy ito yung araw na kinukulit niya ako na pumunta sa bahay nila. Pero tumanggi ako. ‘Di ba nga tayo ang magkasama nun? Hindi ako pumayag sa gusto niya dahil ayokong saktan ka Moy…” sagot niya.

“Ayaw mo akong masaktan pero nakikipagkantutan ka sa syota ko? Yun ba ang ayaw mo akong masaktan? Jayson mula pagkabata tayo ang magkakampi, magkasama sa hirap at ginhawa… Pati ba naman syota ko gusto mo hati pa din tayo?! Yun ba ang kahulugan ng ‘Hating Kapatid’ para sa’yo?!”

“Ginahasa nga niya ako Moy!!! Hindi mo ba nakitang nakatali ako nun? Di mo ba nakitang nagpupumiglas ako? Tinawag kita para humingi ng saklolo pero binalikan mo ba ‘ko?! Hinde! Hindi mo ako binalikan dahil hinayaan mong madala ka ng maling akala! Pero naiintindihan ko naman Moy eh… Ako man siguro ang nasa lagay mo ganuon din ang iisipin ko. Pero maniwala ka naman sa’kin Moy, si Diana ang masama dito, hindi ako!”

Nakatali? Hindi ko napansin yun. Ang tangin nakita ko’t hubo’t hubad siyang nakahiga habang umiindayog sa kandungan niya si Diana. Napuno ng kalituhan ang isip ko sa narinig. Bakit gagawin ni Diana yun? Pero hindi pa rin ako kumbinsido. “Oo sige sabihin nating nakatali ka nga, sabihin nating pinilit ka niya. Pero Jayson pwede ka namang tumanggi eh... Pwede ka namang umiwas sa kanya! Sumama ka sa kuwarto niya na kayong dalawa lang, ‘di ka naman siguro tanga para hindi isiping walang mangyayari sa inyong dalawa!”

“Moy… Tumatanggi ako, pero bina-black mail niya ako…” malungkot niyang tugon, parang may bahid ng hiya.

“Anong ibig mong sabihin? Ano naman ang ipangba-black mail niya sa’yo?” tanong ko sa kanya.

Dinukot niya ang cellphone niya sa bulsa niya. Pumindot siya duon, akala ko’y may tatawagan siya subalit nagkamali ako. Iniabot niya yun sa’kin. “Yan Moy… Yan ang ipinantatakot niya sa’kin.” Sabi niya.

Tinignan ko ang screen ng cellphone. Nagulat ako sa nakita kong picture sa gallery niya— Picture naming dalawa. Nakapikit ako sa picture, malamang ay tulog ako, habang siya naman ay nakapikit din habang magkadikit ang mga labi naming dalawa. Hinalikan niya ako. “Paanong… A-anong…” Hindi ako makahagilap ng sasabihin, para akong napipi sa mga sandaling yun. Mabilis ang tibok ng puso ko. Hiya, takot, tuwa… Magkakaibang pakiramdam na nagsama-sama… Hindi ko maipaliwanag.

“Yan ang dahilan Moy. Pinagbabantaan niya akong ipapakita yan sa’yo. Natakot ako Moy… Natakot akong baka pag nakita mo yan ay layuan mo ako’t pandirihan. Moy patawarin mo ako… Moy nagawa ko lang naman yan dahil…” litanya niyang naputol dahil sa pagsagot ko.

“Dahil ano?! Dahil mahal mo ako?! Mahal mo ako na higit pa sa kaibigan at kapatid?! Na mahal mo ako Jayson?? Jayson hindi ako bakla! Matagal nang nagbalik ang ala-ala ko tungkol sa kung ano ang mayroon sa’tin dati at hindi ko matanggap yun!” galit kong tugon.

“Oo Moy! Mahal kita kaya tiniis ko ang lahat! Kahit gustong gusto ko nang halikan ka’y todo pigil ako dahil ayokong lumayo ka sa’kin… Tapos darating yang Diana na yan para sirain ang lahat! Moy sana maintindihan mo naman ako… Hindi madali ang pinagdaanan ko! Hindi ko ginusto ang mga nangyari… Moy patawarin mo ako…” lumapit siya’t yayakapin sana ako subalit sinuntok ko siya na dahilan upang pumutok ang labi niya.

“Jayson naiintindihan mo ba ang sinasabi mo? Tayong dalawa ang pumatay kay tatay dati dahil sa letseng pagmamahal na yan! Hindi ka ba nakokonsensya? Paano kung malaman ni ninong yan? Paano kung si ninong naman ang mamatay? O kaya ay si ninang? O si nanay? Matatanggap mo ba?!”

“Moy…” dinig kong pagtawag niya sa’kin bago ako tuluyang nakalabas ng studio. Paglabas ko’y nagulat ako nang makita ko si nanay, nakatayo sa may hagdan.

“Ji-ji anak…” pagtawag ni nanay sa’kin subalit hindi ko yun pinansin. Mabigat ang nararamdaman ko sa mga sandaling yun.

Mahal din ako ni Jayson…

Din? Mahal ko rin ba si Jayson?

Oo mahal ko nga siya, matagal na… Subalit natatakot ako. Natatakot ako sa mga pwedeng mangyari… Ayokong maulit ang nakaraan…

Pagpasok ko ng kuwarto’y nakita ko naman si MVP, topless na siya, marahil ay tinamaan ng alak kaya nainitan. May tinitignan siya sa kamay niya. Mukha siyang malungkot. “MVP anung drama yan?” tanong ko, pinilit kong magging perky, ayokong mahalata niya ang dinadala ko dahil sa mga nalaman ko kay Jayson. Nilapitan ko siya’t umupo sa tabi niya.

“Alam mo ba kung anu to?” tugon niya. Tinignan ko ang hawak niya. Yun yung pendant na nakita ko sa puno nung gabi ng pagtatalik namin ni Diana.

“Hindi eh, nakita ko lang yan sa puno. Hindi ko alam kung kanino yan.” Sagot ko naman.

“Akin to… Symbol to ng mga Pineda. Tignan mo.” Ipinakita niya ang naka-engrave sa pendant. May agila na may espada sa talons nito, Pineda ang nakasulat sa ibaba. Ganun yung nakita kong nakasabit na larawan sa dingding ng bahay nila.

“Sa’yo yan? Paano naman napunta yan sa puno sa tapat ng bintana ko?” tanong ko sa kanya. Nagtataka ako.

“Sinilipan ko kasi kayo nung Christmas Eve. Sorry ha?”

Naalala ko na. May narinig akong kaluskos nuon. “Adik ka! Mamboboso ka pala!” natawa kong tugon.

“Sa’yo na…” wika niya’t pinahawak ang pendant sa’kin.

“Ha? ‘Di naman ako pineda, bat mo ibibigay sa’kin ‘to? Hindi ko yan matatanggap.” Tugon ko sa kanya’t ibinalik ang pendant sa kaniyang kamay.

“Sa’yo na… Ibinibigay talaga ng mga lalaking pineda yan sa babaeng papakasalan namin.” Sagot naman niya na ikinasamid ko.

“Gago!” tanging naitugon ko. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin.

“Mahal kita Gian…” ang isinagot niya. Mataman niya akong tinitigan sa mata. Puno ng sinseridad.

Bakit ganito? Bakit naman sunod-sunod na revelations ang nangyayari? Ano bang mayroon sa araw na ito?

“Magpakasal tayo sa Amerika Gian. Pwede ang same sex marriage dun…”

“Nababaliw ka na ba MVP? Hindi pwede!”

“Wala ka bang nararamdaman para sa’kin kahit kaunti lang?” malungkot niyang tanong. Parang nagmamakaawa.

Hinimas-himas ko ang likod niya, umaasang mapakalma ko ang kalooban niya sa pamamagitan nun. “MVP ayoko! Magkaibigan tayo’t huwag nating hayaang masira yun.”

“Hindi ko naman sisirain tulad ng ginawa ni Jayson sa’yo. Mahal kita Gian, hindi ko hahayaang masaktan ka’t masira ang tingin mo sa’kin. Mahal kita kung kaya nais kong alagaan ka’t papahalagahan kita bilang lifetime partner ko, pumayag ka lang.” maramdamin niyang wika.

Hindi ako tumugon. Narinig pala niya ang pagtatalo namin ni Jayson kanina. Naaawa ako sa kanya. Hindi ko naman alam kung anung dahilan kung bakit ako ang pinili niyang mahalin. Sa mga nakalipas na araw na magkasama kami’y naging bahagi na rin siya ng buhay ko. Ayaw kong biguin siya subalit hindi ko kaya ang nais niyang mangyari.

Hinawakan niya ang aking baba’t iniangat ang aking mukha. Tinitigan niya ako sa mata. Puno ng sinseridad ang kanyang tingin. Unti-unti’y inilapit niya ang kaniyang mukha sa akin. Lumakas ang kabog ng dibdib ko. Naramdaman ko na ang hininga niyang umiihip sa mga labi ko. Naramdaman kong dumampi ang labi niya. Mainit, mapagmahal, masarap. Parang nahipnotismo ako sa halik niyang iyon. Namalayan ko nalang na kapwa na kami nakahubad.

Hinalikan ni MVP ang kahubaran ko. Nadala ako sa init ng romansang ipinaparamdam niya sa’kin. Sinuklian ko ang kaniyang ginawa, ako ang pumaibabaw sa kaniya. Hinalikan ko ang tainga niya, leeg, dibdib, maging ang kaniyang kaselanan. Mabango ang singaw ng katawan ni MVP, parang gayuma ang pinaghalong amoy ng kaniyang pabango, pawis at alak. Parang nababaliw ako.

Itinulak niya ako upang mahiga nang nakatagilid. Nagpalit siya ng puwesto, nagkabaligtaran kami. Kawpa namin binigyan ng atensyon ang nagngangalit naming pagkalalaki. Napuno ng ungol naming dalawa ang kuwarto ko. Ilang sandali pa’y sabay naming narating ang sukdulan ng kapusukan naming dalawa.

Kapwa kami bumagsak sa pagod. Niyakap niya ako. “Mahal mo ba si Jayson?” Ang tanong niyang ikinagulat ko. Tinitigan ko lang siya, humahagilap ng isasagot.

“I guess silence means yes.” Sambit niya’t kumalas ng yakap at umayos ng higa. “Tulog na’ko. Good night.”

“S-sige. Good night.” Ang naisagot ko. Bigla akong nakaramdam ng guilt. Naging mahina ako sa tukso. Nakapanakit ako.

Hindi ako makatulog. Isip lang ako ng isip sa mga nangyayari. Bakit ganito, bakit ganuon, puro bakit ang laman ng utak ko. Hindi ako makatulog. Minabuti kong bumangon at nagbihis upang magpahangin sa labas. Paglabas ko ng bahay ay nagulat ako nang makita ko si Jayson, nakaupo sa garden namin. Siya man ay nagulat nang makita akong iniluwa ng pinto.

“Ba’t nandito ka pa?” tanong ko sa kanya sa kalmadong paraan.

Huminga muna siya ng malalim at tumingin sa kalangitan bago sumagot. “Ayoko matulog Moy… ‘di ba laging sinasabi ni nanay na kapag may ‘di pagkakaunawaan tayo dapat maayos bago pa lumubog ang araw? Kaya ayokong matulog… Ayokong matulog hanggat hindi tayo nagkakaayos.”

“S-sorry Moy. Sorry…” ang tangi kong nasambit.

Tumingin siya sa’kin at ngumiti. “Ako ang dapat humingi ng tawad sa’yo Moy. Nadala kasi ako ng nararamdaman ko sa’yo. Nasaktan tuloy kita nang hindi ko sinasadya.”

“Kalimutan nalang natin yun Moy.” Ang sinabi ko ngunit parang lalu pa siyang nalungkot nang marinig ang sinabi ko.

Tahimik… Naglakad ako sa kinauupuan niya’t tumabi sa kanya.

“Kakalimutan mo rin ba ‘ko?” pagbasag niya sa kantahimikan.

“Pwede ba naman bang mangyari yun? Nagka-amnesia na nga ako’t lahat hindi naman kita nakalimutan ah.” ang sagot ko sa kanya.

“Napatawad mo na ba talaga ako Moy?” tanong niyang muli. Batid kong malungkot siya sa mga oras na yun kung kaya hindi ako sumagot. Ang ginawa ko’y tumayo ako upang bumalik sa loob ng bahay. Narinig ko pa siyang bumuntong hininga bago ako tuluyang makapasok.

Paglabas ko ulit ay nakita ko siyang nakayuko. Dinig ko ang mga pigil na hikbi niya. “Anung drama yan?” tanong ko sa kanya.

“Sorry talaga Moy. Nagsisisi ako sa kasalanan ko…” sabi niyang hindi man lang nag-angat ng mukha.

“Sus! Drama boy! Hindi bagay!.” Sabi ko’t iniharang sa mukha niya ang SLR camera ko. Nagulat siya’t tumingin sa’kin. “Sa’yo na yan. Ingatan mo yan. Alam mo kung gaano kahalaga sa’kin yan. Ala-ala yan ni tatay kaya sana pahalagahan mo din tulad ng pagpapahalaga ko diyan.”

Naalala ko nuong isang gabi, tinanong niya ako kung mapapatawad ko ba siya kung sakaling may nagawa siyang mabigat na kasalanan sakin. Ipinangako kong magbibigay ako ng isang bagay na mahalaga sa’kin kapag napatawad ko na siya. Ano pa nga bang pinaka mahalagang bagay sa’kin kundi ang SLR camera na bigay sa’kin ni tatay?

Ngumiti siya ng ubod ng tamis at niyakap ako ng mahigpit. “Thank you Moy! Thank you thank, you talaga… Akala ko hindi mo na talaga ako mapapatawad eh.” Mangiyak-ngiyak na tumatawa niyang sabi sa’kin. Parang baliw lang.

“Naku, kung ‘di lang kita best friend ewan ko nalang.” Ang sabi ko’t kumalas sa yakap niya. Gamit ang knucle ng middle finger ko’y pinaikot-ikot ko yun sa bumbunan niya. “Kalbo!” pang-aasar ko pa sa kanya.

“I love you Moy.” Naman ang isinagot niya.

“Moy naman…” tututol sana ako ngunit nagulat ako nang bigla niyang hawakan ang mukha ko’t binigyan ako ng halik sa labi. Mainit, malambing, masarap, punong puno ng damdamin na humigit pa sa halik ni MVP sa’kin. Ang lalung ikinagulat ko’y ang ‘di ko sinasadyang pagtugon sa halik na yun.

Bumitaw siya sa halikang iyon tinitigan niya ako sa mata. Muli ay narinig ko ang mga katagang binanggit niya kanina, “I love you…”

“Anong ginagawa niyo diyan sa labas? Pumasok na nga kayo, baka maambunan pa kayo’t sipunin kayo. ‘Tong mga batang ‘to talaga, ketatanda na’y kailangan pang pagsabihan.” Biglang litanya ni nanay na kapwa ikinagulat namin ni Jayson.

Kapwa kami napakamot sa ulo ni Jayson at sumagot ng “Nariyan na po.” Nagtawanan pa kami dahil sa pagkakasabay naming sumagot. Pumasok kami ng bahay at pumanhik sa kuwarto ko.

Nakalimutan kong naroon nga pala si MVP, himbing na himbing sa kama ko. Mabuti nalang at nakatalukbong siya ng kumot, kung hindi ay makikita ni Jayson ang kahubaran niya.  Kumuha nalang ako ng kumot at dalawang unan at naglatag ako sa sahig. Magkatabi kaming natulog ni Jayson, tulad ng dati, nataunan siya sa braso ko’t nakayakap naman siya sa’kin.

Kinabukasan, nagising akong wala na ang dalawa sa kuwarto. Bumaba ako’t nakita ko silang seryosong nag-uusap sa sala. “Oy, anung pinag-uusapan nyo? Mukhang seryoso kayo ah.”

“Good morning Moy. Wala naman, napag-usapan lang namin si Diana. Niloko rin pala siya ni Diana ano?” sagot ni Jayson.

“Oo nga eh. Kaya nga may plano na ako kung paano makaganti sa babaeng yun.” Sagot ko naman.

“Kailangan pa ba talaga nating gumanti?” wika ni MVP. “I mean, oo may kasalanan siya sa’ting tatlo pero… Okay naman na kayong dalawa ‘di ba?” dugtong pa niya.

“Oo nga Moy, okay na tayong dalawa eh. Huwag mo nang ituloy kung ano mang balak mo.” Pagsang-ayon naman ni Jayson.

“Tayo okay na, pero ikaw MVP, okay ka na ba?” tanong ko sa kanya. Pagkarinig ng tanong ko’y tumingin siya kay Jayson. Napatingin naman din si Jayson sa kanya, parang nag-uusap sila na wari’y may mental telepathy sila.

“Wala akong telepathy, kung may usapan kayo magsalita kayo gamit ang bibig niyo para makasali naman ako. Mukha akong engot dito.”

Tumayo si Jayson at lumapit sa’kin. “Wala… Kaw naman Moy kung ano-ano ang iniisip mo. Basta hayaan nalang nating karma ang gumanti sa kanya. Hindi na niya ako pwedeng i-black mail ngayon kaya wala nang problema.” Nakangiting sambit niya’t inakbayan ako.

“Oo nga. Hayaan nalang natin siya. Ako naman siguro susunod na kay daddy sa US. Dun ko nalang ipagpapatuloy ang pag-aaral ko.” Si MVP.

Medyo nagulat ako sa narinig. Lumapit ako’t tumabi sa kanya’t inakbayan siya. “Ha? Sigurado ka ba diyan? Bakit biglaan naman?”

“Matagal na akong pinapasunod nina daddy at kuya dun. Umaayaw lang ako dahil nga sa pagnanais kong makaganti. Pero ngayon nakalimutan ko na ang galit ko. Okay na ang papeles ng mga pamangkin ko, sasabay na din ako sa pagsunod duon.” Sagot naman niya’t pinilit ngumiti subalit nakikita ko sa mata niya na parang iba ang sinasabi kaysa sinasabi ngayon ng bibig niya.

“Ahh sige. Ikaw ang bahala. Pero ‘di ka pa naman aalis ‘di ba? Maglalakad ka pa ng papeles?” tanong ko.

“Actually okay na ang papeles ko. Matagal ko nang na-ayos yun dahil balak ko after ko maghiganti lilipad agad ako para walang chance na makabawi si Diana. Ngayon ticket nalang ang kailangan ko, pwedeng pwede na ako lumipad anytime.”

“Ganun ba? Hay… Nakakalungkot lang dahil naging close na tayo. Mag-iingat ka duon ha?” habilin ko.

“Salamat. Ikaw din mag-iingat ka dito.” Bigla niyang inilapit ang mukha niya sa tainga ko’t bumulong, “Mahal kita’t gusto kong lumiaya ka sa kanya.” Matapos ay tumingin siya kay Jayson. “Ingatan mo siya lagi pare, huwag mo na ulit siyang sasaktan.”

“Pangako pare.” Sagot naman ni Jayson.

“Teka, teka, nahihiwagaan ako sa inyo. Anung drama ‘to?” sabad ko sa kanila na hindi naman nila sinagot, bagkus ay nagtawanan lang sila.

Dumating ang araw ng pag-alis ni MVP, kasama niyang aalis ang mommy niya, ang kambal na pamangkin niya, at isang katulong. Inihatid namin sila ni Jayson sa paliparan. Malungkot ang tagpong iyon para sa’kin dahil ayaw ko ng pakiramdam ng may malapit sa’kin na lumilisan. Subalit pinili kong itago ang lungkot dahil ayoko namang ipabaon ang malungkot kong mukha sa kanila.

“Ngayon solong solo na kita.” Dinig kong sabi ni Jayson nang pauwi na kami.

“Muka mo!” sabi ko naman at binatukan siya. Nagtawanan ang kami sa taxi, bumalik ang dating samahan namin na nagulo dahil kay Diana. Wala na akong mahihiling pa.

Pagdating sa bahay nila’y agad akong nag-sorry kay ninang sa kagaspangang ipinakita ko sa kanya nung isang araw. Naiintindihan naman daw niya dahil may ‘di pagkakaunawaan kami ni Jayson nung mga panahong yun. Sa kabila ng mga nangyari, tanggap pa rin nila ako’t walang nagbago sa pakikitungo nila sa akin. Dumating din si nanay dahil inimbitahan siya ni ninang sa munting salo-salo na inihanda nila dahil sa pagkaka-ayos naming dalawa ni Jayson. Masaya kaming kumakain nuon nang biglang may nag-door bell.

“Ma’am may naghahanap po kay sir Jayson sa labas.” Sabi ng katulong.

“Sino daw?”

“Mga pulis po.”

Will You Wait For Me? (Part 13)

Cover Photo by Makki

“Ma’am may naghahanap po kay sir Jayson sa labas.” Sabi ng katulong kabang kumakain kami sa bahay nina Jayson.

“Sino daw?” sagot-tanong naman ni ninang.

“Mga pulis po.”

“Ano?!” sabay-sabay naming tugon. Gulat na gulat kami dahil sa ‘di inaasahang pagdating ng mga pulis. Wala naman kaming alam na ginawang masama ni Jayson para imbitahan siya ng mga ito. Lumabas kaming lahat upang tignan kung ano nga ba ang pakay nila.

“Ikaw ba si Jayson Maliwat Jr.?” bungad ng isang pulis.

“Ako nga po. Bakit po?” sagot ni Jayson.

“May Warrant of Arrest kami sa’yo. Iniimbitahan ka namin sa presinto upang makapagpaliwanag.”

“Teka lang po, anong kasalanan ng anak ko?” sabad ni ninang.

“May nagsampa po ng kasong rape laban sa anak ninyo, misis.”

“Rape?! Hindi magagawa ng anak ko yan!” sagot naman ni ninong.

“Pasensya na po. Sumama nalang po kayo sa presinto para sa buong detalye.”

Hayun nga, sumama kaming lahat sa presinto’t iniwan namin ang tanghalian. Duon ay nadatnan namin si Diana at ang nanay niya. Bigla siyang tumakbo palapit nang makita si Jayson. “Hayup ka! Walang hiya ka! Sinira mo ang buhay ko! Rapist!” sigaw niya habang sunod-sunod ang pagsampal at pagsabunot niya kay Jayson na ‘di naman makadepensa dahil sa pagkakaposas sa kamay niya.

“Tama na yan!” Pag-awat ng isang pulis doon.

Kinunan ng pahayag si Jayson. Sinabi niya ang buong katotohanan subalit halatang hindi makapaniwala ang mga pulis. Sino ba naman ang maniniwala na ang isang lalaking matipuno ay magagawang gahasain ng isang babae? Ginatungan pa ito ng pagda-drama ni Diana, iyak siya ng iyak habang nagsisisigaw. Ang nanay naman niya’t galit na galit kay Jayson, ayaw ding maniwala sa ipinahayag na panig ni Jayson.

“Panagutan mo ang ginawa mo sa anak ko kung ayaw mong ipakulong kita!” galit na pahayag ni tita.

“Teka lang po misis… Hindi maaaring magpakasal ang anak ko, minor pa siya.” Mahinahong sabad ni ninong.

“Kukunsintihin mo nalang ang kasalanan ng anak mo?! Eh kaya naman pala lumaking kriminal ang anak nyo eh, pinalaki niyo sa pangungunsinti!” galit na sagot ni tita.

“Hoy! Magdahan-dahan ka sa pananalita mong babae ka! Baka makalimot ako’t bungangaan kita!” galit ring banta ni ninang na sa mga oras na yun ay kayang kaya niyang totohanin ang banta niya dahil sa galit na nararamdaman niya.

“Oo nga! Manahimik ka nalang kung ayaw mong humiram ng mukha sa palaka!” panggagatong naman ni nanay na naiintindihan ko naman ang nararamdaman dahil anak ang turing niya kay Jayson.

“Huwag kang makealam dito, hindi mo anak ang pinag-uusapan dito!” matapang n sagot ni tita kay nanay.

“Anak ko din si Jayson kaya may karapatan ako! Ikaw at ang malandi mong anak ang manahimik dahil hinding hindi magagawa ng anak ko ang ibinibintang ninyo!” sagot ni nanay. Ngayon ko lang siya nakitang makipagsagutan. Madalas na tahimik lang si nanay, pero iba ngayon dahil isa sa mga anak niya ang kinakawawa.

“Ah ganon? Puwes, sinasabi ko sa inyo, rapist ang anak ninyo! Kung hindi niya pananagutan ang batang dinadala ng anak ko’y ipapakulong ko siya!”

Nagulat ako sa narinig. Tinignan ko si Jayson. Napayuko naman siya’t hindi makatingin sa’kin sa hiya. Para akong hinampas ng kawali sa narinig, nagbunga ang nangyari sa kanilang dalawa.

“Hindi rin po namin siya pwedeng sampahan ng kaso misis dahil menor de edad pa siya.” Sabi naman ng pulis.

“Hahayaan nyo nalang makawala ang rapist na ‘to?! I can’t bilibid!” sigaw ni tita. Kahit seryoso siya’y di naman napigilang matawa dahil sa pag-english niya. “What’s so panny?!”

“Tantanan mo na nga kami ng kaka-english mo, nagmumuka kang baklang stand up comedian eh.” Panunuya ni ninang na ginatungan ulit ni nanay ng “Oo nga!”

“Misis hindi po talaga pwedeng kasuhan ang bata. Ang magagawa lang po namin ay dalhin siya sa DSWD.” Sabi nung pulis.

“Siguraduhin nyo lang na hindi makakalabas yan duon!” muling sabi ni tita.

“Tama na!” sabad ni ninong na ikinatahimik ni tita. “Pakakasalan ni Jayson si Diana pagtungtong nila sa tamang edad. Sa ngayon, kukunin muna namin si Diana upang sa bahay tumira habang nagbubuntis siya.” Dugtong pa niya.

Para akong sinabuyan ng malamig na tubig sa narinig. Nalungkot ako ng sobra sa narinig. Matatali na si Jayson kay Diana. Parang hindi ko kayang tanggapin. Kung kailan okay na kami ni Jayson dun pa mangyayari ito. Parang may balaraw na itinusok sa puso ko sa mga sandaling yun. Bakit ngayon pa?

“Pero daddy hindi ko po siya ni-rape!” pasigaw na sagot ni Jayson.

“Ni-rape mo man o hindi, ikaw pa rin ang nakabuntis sa kanya. Kailangan mong panagutan yun Jayson. Huwag mong hayaang maging bastardo ang magiging anak mo.” Makahulugang sambit ni ninong.

Hindi na nakasagot si Jayson. Marahil ay naisip niyang tama si ninong sa sinabi niya. Paano mo nga ba naman magagawang abandonahin ang isang batang wala namang kasalanan. Wala siyang nagawa kundi ang lumuha nalang sa kinauupuan niya. Ako man ay ganuon din. Naiyak ako… Naiyak ako dahil kung kailan handa na akong buksan ang puso ko para sa mas malalim na pagsasamahan namin ni Jayson, ngayon pa nangyari ang ganito.

Tulad ng napagkasunduan, sa bahay nina Jayson tumuloy si Diana. Saksi ako sa halos araw-araw na pagrerebelde ni Jayson. Ni ayaw na niyang umuwi para hindi na niya makita pa si Diana. Sa mga araw na yun, sa bahay tumutuloy si Jayson. Gabi-gabi siyang sa kuwarto ko natutulog dahil ayaw niyang makasama si Diana na natutulog naman sa kuwarto niya.

Ako naman ay laging malalim mag-isip. Halos araw-araw ay umiinom ako upang ikubli ang kalungkutang nararamdaman ko sa loob ko. Mabuti na rin siguro ang ganito. Mabuti nalang at hindi pa ako naglabas ng nararamdaman para kay Jayson, kung hindi ay baka hindi talaga napapayag si Jayson sa pagpapakasal nila. Hindi rin naman maaatim ng konsensya ko na maging bastardo ang batang wala namang ginawang masama.

Isang gabi habang umiinom ako’t nakaupo sa tabi ng bintana, nagulat ako nang tinungga ni Jayson ang boteng hawak ko. Bottom’s up, wala siyang itinira. “Bakit mo ininom yan? Akin yan eh!” angal ko.

“Gusto kong makalimot Moy. Hayaan mo na ‘ko.” Sagot niya’t kumuha ulit ng isa pang bote ng alak na nasa mini fridge ko sa kuwarto.

“Hindi ka naman umiinom ah.” sabi ko.

“Bakit ikaw, hindi ka rin naman umiinom dati ah.” pilosopong sagot naman niya.

“Eh dati yun, nasanay na akong uminom.”

“Kakayanin ko din, gusto mo paramihan tayo ng itumba eh!” mayabang niyang sagot.

“Yabang! Ikaw ang bahala, kapag ikaw nasuka diyan kahit lasing ka ikaw paglilinisin ko.”

“Ako masusuka?! Baka ikaw ang masuka!”

“Tignan natin. Bring it on!”

Kapwa kami uminom ni Jayson. Nakakagulat dahil kahit ngayon pa lang siya uminom ay nakasabay siya sa’kin. Parang hindi siya nakakaramdam ng kalasingan. Kung sa bagay, nung unang uminom din ako’y marami din akong nainom. Patuloy lang kaming uminom habang naghaharutan, nagbibiruan, tawanan. Kung titignan mo’y parang wala kaming pinagdadanang mga suliranin. Angsarap sa pakiramdam.

Ilang bote na ang aming naitumba nang makita kong bagsak na ang mga mata ni Jayson. Sobrang nalasing kami kung kaya hindi na namin nagawang iligpit ang mga kalat namin. Bahagya kong niyugyog si Jayson. “Moy, higa ka na sa kama. Tulog na tayo.”

“Okay.” Ang tangi niyang naisagot. Inalalayan ko siyang tumayo. Hinubad niya ang t-shirt at shorts niya, nainitan siguro dahil sa dami ng nainom. Wala naman kasing AC sa kuwarto ko, ‘di tulad sa bahay nila. Inalalayan ko na siyang mahiga. Ako man ay nakaramdam ng init kung kaya hinubad ko na rin ang suot kong t-shirt. Matapos ay tumabi na ako sa kanya.

Tahimik. Tanging ang tunog ng pag-ikot ng electric fan ang maririnig sa kuwarto. Napatingin ako sa kanya. Marahil ay tulog na tulog na siya dahil nga ngayon lang siya uminom. Pinagmamasdan ko ang maamo niyang mukha na nasisinagan ng ilaw mula sa labas. Hinaplos ko ang kaniyang pisngi. Nagulat nalang ako nang masambit ko ang mga salitang “Mahal kita Moy…”

Bigla niyang iminulat ang mga mata niya. Mataman niya akong tinitigan. Ngumiti. “Sa wakas nasambit mo rin ang matagal ko nang gustong marinig mula sa’yo.” Wika niya’t nakita kong tumulo ang luha mula sa kanyang mata—— Luha ng kaligayahan.

“Matagal na kitang mahal Moy subalit hindi ko lang matanggap. Sayang nga lang dahil kung kailan handa na akong tanggapin ang nararamdaman ko, dun pa mangyayari ito.” Ang sagot ko’t yumuko upang ikubli ang luhang nagbabadya ding tumulo mula sa aking mga mata.

Hinawakan niya ang aking pisngi, dahilan upang mapatingin ako sa kaniya. “Hayaan mo na Yun. Ang mahalaga natanggap mo na Moy.” Sagot naman niya. Inilapit niya ang mukha niya sa’kin subalit iniwas ko ang aking mukha.

“Moy huwag…” pakiusap ko sa kaniya.

“Bakit?” tanong niya… May pagtataka at pakikiusap sa kaniyang tingin.

“Hindi ko maatim Moy.”

“Moy for once, just this once… Pwede bang iwaksi mo muna ang agam-agam? Maaari bang gawin mo kung ano man ang nais ng puso mong gawin mo?”

Tinignan ko siya sa mata habang iniisip kung ano ang gagawin ko. Naglalaban ang isip ko’t puso… Mali ito, ayokong makasira ng pamilyang mabubuo nina Jayson at Diana, lalu na’t magkaka-anak na sila. Subalit ang puso ko’y sabik… Sabik na sabik na mahagkan ay mayakap ang nag-iisang lalakeng minahal ko mula pa pagkabata.

“Please?” pakiusap niya’t naroon na naman ang mga puppy eyes niyang kahinaan ko sa simula’t sapol. Hindi ko alam kung anong nagtulak sa akin upang sunggaban ang kaniyang mga labi. Niyakap niya ako’t gumanti ng halik… at muli kong naramdaman ang maalab niyang halik na punong puno ng damdamin. Niyakap ko siya at gumanti ako sa halik niyang yun, halik ng tunay kong nararamdaman— halik na walang pagkukunwari.

Sa gabing yun ay muling nangyari ang mga ginagawa namin nuong bata pa kami. Dahil wala na kaming pang-itaas ay ramdam na ramdam ko ang init ng kaniyang katawang nakadagan sa’kin. Tinanggal niya ang natitirang saplot ko’t muli akong hinalikan sa labi. Nang magsawa siya sa labi’y pinagapang niya ang kaniyang halik sa aking tainga. Bumulong siya, “Mahal na mahal kita Moy.” bago muling pinagapang ang halik papunta sa aking leeg habang ibinubundol niya ang kaniyang galit nang alaga na nagkukubli sa kaniyang brief sa aking alagang nagsisimula na ring magising. Muli kong naramdaman sa halik na iyon ang ang magkakahalong lambing, pagnanasa at pagsuyo. Kung noon ay tumutol ako sa ganitong klaseng paghalik niya, ngayon ay hinayaan ko lang siya. Hindi pagpapaubaya, kundi upang damahin ang kaniyang pananabik sa akin. Napakasarap sa pakiramdam na palayain ang sarili sa tanikalang nagtatali sa aking tunay na nararamdaman para sa aking matalik na kaibigan.

Yumakap ako sa kaniya’t hinimas-himas ang likod ng kaniyang ulo gamit ang aking kanang kamay, habang ang kaliwa nama’y gumagapang mula sa kaniyang batok pababa sa kaniyang puwetan. Ipinasok ko ang aking kamay sa loob ng kaniyang brief at sinakmal ang matigas na laman ng kaniyang likuran.

Muli siyang gumapang paibaba. Pinagtuunan naman niya ng pansin ang aking dibdib. Hinalikan, sinipsip, dinilaan niya ang kaliwa habang ang kanay ay nilalaro niya ng kaniyang daliri. Tanging ungol at paghigpit ng yakap lang ang aking naisukli. Maging siya’y sumagot sa ungol ko. Lumipat siya sa kabila’t salitan ang kaniyang bibig at kamay sa pagpapaligaya sa aking dibdib.

Walang salita mula sa aming dalawa, tanging palitan ng ungol lang na nagsasagutan ang maririnig sa buong kuwarto na lalong tumindi nang simulan na niyang dilaan ang aking pagkalalaki. Masuyo niyang dinilaan ang kahabaan nito, mula ulo pababa ng mga bola, tapos ay paakyat muli. Napapasinghap sa siya sa tuwing kikislot ito, nagpapatindi sa kaniyang pagnanasa’t pananabik. Napaurong ang aking puwetan nang isubo na niya ito. Napakasarap sa pakiramdam… Malayong malayo kung ikukumpara sa ginawa sa’kin ni Diana.

“Moy ako naman.” Ang nasambit ko. Timigil siya’t umupo sa aking tabi ngunit hindi bumibitaw sa pagtitig sa’king mga mata. Umupo rin ako’t hinalikan siya sa labi. Nalasahan ko ang sarili kong paunang katas sa kaniyang dila. Tulad ng ginawa niya sa’kin kanina, hinalikan ko siya sa kaniyang tainga, pababa sa kaniyang leeg. Angsarap pakinggan ng kaniyang ungol habang nilalaro ko ng aking dila ang kaniyang leeg pababa sa kaniyang dibdib. Pababa nang pababa hanggang sa nasa harapan ko na ang suot niyang brief na nagkukubli sa kaniyang sandata.

Lumapat ang aking palad sa nakabukol duon. May nasalat din akong basa. Natawa ako’t tumingin sa kaniya. Para namang napahiya siya dahil kitang kita ko ang pamumula ng kaniyang mukha kahit na malamlam na liwanag lamang ang pumapasok sa aking silid. Angcute niya, nakakagigil siya. Bahagya kong kinagat ang kahabaan ng kaniyang pagkalalaki na nasa loob pa din ng mumunting telang suot niya. Bahagya itong kumislot. Sabay kaming natawa na parang timang. Huminga ako ng malalim. Hinawakan ko ang garter ng kaniyang suot at dahan-dahan itong ibinaba. Nagulat pa ako nang biglang mag-spring ang alaga niya na bumulaga sa’kin. Muli, tawanan kaming dalawa.

Nang tuluyan ko nang matanggal ang brief niya’y hinawakan ko ang alaga niya. Pinagmasdan ko ito. Napakalaki ng ipinagbago ng hitsura nito mula nang huli ko itong makita. Malaki kaysa akin, malinis ang pagkakatuli, may kakaibang amoy na parang nagaanyaya sa akin na ilapit ang aking ilong dito. Inilabas ko ang aking dila’t idinampi iyon sa butas ng pagkalalaki ni Jayson. Dahan-dahan kong pinaikot ang dila ko sa ulo na naging dahilan upang magsimula siya ulit umungol. Iginapos ko ang ulo ng mga labi ko’t bahagya itong sinipsip. Kakaiba ang nalalasahan ko, ang paunang katas niya. Hindi man ako sanay ay itinuloy ko pa rin. Dahan-dahan ay ibinabaon ko ang alaga ni jayson sa aking bibig, iniiwasang sumayad ang aking ngipin. Naramdaman ko ang kamay niyang  humihimas sa aking ulo kasabay ng kaniyang ungol. Ipinagpatuloy ko lang hanggang sa bumilis ang pagtaas-baba ko.

Ilang sandali lang ay hinawakan niya ang ulo ko’t inilayo sa kaniyang junjun. Naupo siya’t muli akong binigyan ng masuyong halik. Maya-maya-y bumulong siya sa akin. “Pasukin mo ako Moy. Angkinin mo ako.”

Tinignan ko siya. Parang nakikiusap ang kaniyang mga mata. “Sigurado ka Moy?” tanong ko na sinagot lang niya ng isang tango’t ngiti.

Humiga siya’t bumukaka. Pumwesto ako sa gitna ng kaniyang mga paa. Nilawayan ko ang aking mga daliri at ipinahid yun sa kaniyang butas. Itinutok ko na ang aking sandata’t dahan-dahang ipinasok ang ulo nito. Ramdam ko ang sikip ng kaniyang butas nang ipasok ko na ang ulo ng junjun ko.

Dinig ko ang kaniyang pag-ungol… Ungol na halatang nasasaktan siya. Timigil ako subalit sinabi niyang ituloy ko lang. Gayun nga ang ginawa ko. Di nagtagal ay kakaiba na ang ungol niya, parang ungol na nasasarapan siya sa ginagawa kong pagsakop sa kaniyang butas. Sa pagitan ng aming mga ungol ay palitan ng salitang puno ng damdaming ikinubli namin. Pinagsaluhan namin ang nakaw na gabi, ang gabing ipinadama ko sa kanya ang nararamdaman kong itinago ko nang mahabang panahon.

Dumaan ang ilang buwan, bumalik na kami sa pag-aaral ni Jayson. Si Diana naman ay nasa bahay lang dahil halata na ang paglaki ng tiyan niya, kabuwanan na niya. Kumakain kami sa canteen ni Jayson nuon nang mag-ring ang cellphone ko. “Hello ninang. Napatawag po kayo?”

“Natataranta na kami dito, humihilab na ang tiyan ni Diana. Manganganak na yata!” malakas na sabi ni ninang, halatang natataranta na sila.

“Talaga po?! Manganganak na siya?!” gulat at excited kong tugon.

“Oo anak. We’re on our way na sa ospital. Pumunta na din kayo.”

“S-sige po ninang. Salamat po.” At ibinaba ko na ang tawag. “Narinig mo yun Moy? Manganganak na si Diana! Makikita na natin ang baby mo!”

Sa kabila ng magandang balita, hindi mo makikitang na-excite si Jayson. “Oo, narinig ko Moy. Mamaya nalang tayo pumunta, may pasok pa tayo eh. Pagkatapos nalang ng klase tayo pumunta.”

Matapos ng klase niya, pinuntahan ako ni Jayson sa room namin. Hinintay pa niyang matapos ang klase ko upang sabay daw kaming pumunta ng ospital. Nang matapos ang klase ko’y nagtaka ako dahil hindi naman sa exit ng university ang daan na tinatahak namin.

“Moy saan tayo pupunta?” tanong ko sa kaniya.

“Basta sumama ka nalang Moy.”

“Pero si Diana…” naputol ang sinasabi ko nang bigla niyang itinakip ang hintuturo’t gitnang daliri niya sa aking bibig.

“Kalimutan mo na muna si Diana Moy. Ang isipin muna natin ngayon ay ang ‘ikaw’ at ang ‘ako’. Kapag nakapanganak na ang babaeng yun ay matatali na ako sa kaniya. Ilang linggo nalang 18 na ako, nais ko sanang sulitin ang natitirang sandaling magkasama tayo… ang mga sandaling ang mahalaga lang para sa akin ay ‘tayo’.” Maramdamin niyang wika sabay alis ng mga daliri niya sa aking bibig. Itinapat niya yun sa bibig niya’t hinalikan.

Sinuklian ko nalang siya ng isang ngiti’t inakbayan ko siya. “Okay. Lead the way.” Sagot ko. Inilingkis niya ang kaniyang kamay sa aking baywang at idinikit ka kaniya. Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa auditorium. Nagtaka ako dahil may susi siya. Pumasok kami. Umakyat kami sa munting entablado. Hawak niya ang isang remote. May pinindot siya doon tapos ay inihagis iyon sa akin, inilapag ko naman yun sa sahig ng stage. Hinawakan niya ang balikat ko’t pinahiga, tumabi naman siya sa’kin at nahiga rin. Nagulat ako sa biglang pagtunog ng malakas na tugtog. Isinayaw niya ako.

(Note: wla akong makitang male to male na ganyan eh kya imaginin nyo nlang parehong lalake yan hehe.)

Oh baby, I know sometimes it's gonna rain

But baby, can we make up now?

'Cause I can't sleep through the pain

Can't sleep through the pain

Girl, I don't wanna go to bed mad at you

And I don't want you to go to bed mad at me

No, I don't wanna go to bed mad at you

And I don't want you to go to bed mad at me

Oh no no no

Natuwa ako dahil akmang akma sa’min ang tugtog. Laging sinasabi ni nanay na kapag may alitan kami’y kailangan bago lumubog ang araw ay maayos namin kung kaya madalas kapag may alitan o ‘di kami pag-uunawaan ay hindi kami makatulog hanggat hindi kami nagkakaayos. Kung iisipin andami na nga naming pinagdaanang problema pero in the end, we can still make it up— together.

“Moy…” pagtawag ko sa kaniya.

“Bakit?” tanong niya.

“Masyado na akong kinikilig. Baka makalimutan nating magpunta ng hospital, mag-alala sina nanay.” Patukoy ko sa pagkakayakap niya sa'kin sa sahig ng stage.

“Kinikilig-kilig ka naman talaga kapag sumasayaw ako ‘di ba?” nanunukso niyang bulong sa aking tainga.

“Oo na! Oo na! Tara na, baka may makakita pa sa’tin dito.”

“Eh ano naman ngayon? Ikinahihiya mo ba ako?” panunubok niya.

“Sus! Ikaw pa ang ikakahiya ko? Ipinagmamalaki kaya kita kahit saan.”

“Talaga?”

“Talagang talaga. Pramis.” Sagot ko’t hinalikan siya sa labi. Napangiti siya. “Tara na, naghihintay na sina ninang.”

“Sige na nga.” sagot niya’t bumangon na. Nang babangon na rin ako’y bigla niya akong kinarga.

“Huy! Ibaba mo nga ako!” gulang kong nasambit.

“Kiss muna ulit!” nakangisi pa siya.

Umiling-iling ako habang natatawa sa gimik niya para lang magka-kiss sakin. Pinagbigyan ko naman siya dahil gusto ko rin naman siyang halikan.

Nakalabas na kami ng university. Naglalakad kami papunta ng sakayan nuon, nasa tapat kami ng bangko nang biglang nagdatingan ang mobile ng mga pulis. May nanloob daw sa bangko sabi ng mga tao sa paligid.

Mabilis na binalingan ako ni Jayson. “Moy Ilag!” sigaw niya’t niyakap ako’t pinaupo. Nakarinig ako ng putok. “Okay ka lang ba Moy?” tanong niya matapos ng mga putukan.

“Okay lang ako Moy. Tara na, baka maputukan pa tayo.” Sagot ko’t hinawakan ko ang kamay niya. Nakita kong napatay ng mga pulis ang ilan sa mga masasamang loob habang ang iba naman ay may mga tama.

Naglakad na kami palayo. Nakakapagtaka lang dahil pinagtitinginan kami ng mga tao. Ilang sandali rin kaming naglalakad nang biglang napayakap si  Jayson sa’kin. Natumba siya. Nagulat ako. Mabuti nalang at nasalo kosiya. “Moy! Moy! Anong nngyayari  sa’yo?” alala kong tanong.

“A-ako naman ang pumrotekta sa’yo this time Moy… M-masaya na a-ako.” sabi niya na may pilit na ngiti. May naramdaman akong mainit na likido sa may hita ko. Pagtingin ko’y dugo. Nagulat ako. Tinamaan siguro si Jayson kanina. Bakit hindi niya sinabi?

Binuhat ko siya. Hindi ko alam kung saan ako nakakuha ng lakas upang buhatin sita. “Tuloooong!” Tulongan nyo kameee!” sigaw ko sa mga taong nanonood sa’min. Mabuti nalang at may dumaang trike, isinakay ko si Jayson at dinala siya sa pinakamalapit na ospital.

Itutuloy…